سلام به همه ي آزاديهاي اسير و در بند.
اي بابا كجاي كارين؟ ما بدبخت تر از اوني هستيم كه بخايم همچين كاري كنيم و توي روي اين ......... ها بياستيم.
من امسال فارغ التحصيل شدم
و با هزار مكافات يه نامه ميخاستم كه اونم ندادن.
من پارسال جزو شورشيهايي بودم كه ميخاستن حقشونو بگيرن
ولي خداييش سال اخر بودم و تا دلتون بخاد ميترسيدم كه اخراجم نكنن البته همه همينجوري بودن ولي خداييش هممون تا اخرين لحظه مونديم .مارو از همه چيز از جمله تعليقي مشروطي فيلمهايي كه بصورت پنهاني گرفتن و خيلي چيزاي ديگه ترسوندن ولي اين تجربه ي خوبي بود .پس بهتون بگم كه اصلا نترسين همش حرف الكيه براي ترسوندن ما.
اميدوارم همه ي كسايي كه هنوز سر كار دانشگاه ازادن زودتر راحت بشن و يه نفس راحت هم بكشن.ولي اين رو هم بگم كه حسابي از اين لحظات دانشگاه (قرارهاي يواشكي/ مسخره كردن همديگه/كلاس 2در كردنا/شيطونيا و خلاصه همهش)لذت ببرين كه بياين بيرون هزار تا بدبختي دارين
با ارزوي خوشبختي براي همه ي جوون هاي ايراني
